شهناز ادیبی سده؛ محمد علی سپهوندی؛ سیمین غلامرضایی
چکیده
چکیدهنﻫﺪف ﻛﻠﻲ در پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی بر افسردگی و اضطراب مادران کودکان اختلال طیف اتیسم بود. طرح پژوهش به صورت نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمونـ پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود، جامعه مورد مطالعه به روش نمونهگیری در دسترس و از مادران مراجعهکننده به خیریه اتیسم حضرت زینب اصفهان ...
بیشتر
چکیدهنﻫﺪف ﻛﻠﻲ در پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی بر افسردگی و اضطراب مادران کودکان اختلال طیف اتیسم بود. طرح پژوهش به صورت نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمونـ پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود، جامعه مورد مطالعه به روش نمونهگیری در دسترس و از مادران مراجعهکننده به خیریه اتیسم حضرت زینب اصفهان انتخاب شد که از میان آنها تعداد20 نفر به طور تصادفی، به دو گروه10 نفری آزمایشی و گواه تقسیم شدند. در مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه به منظور سنجش میزان افسردگی و اضطراب مادران وهمچنین برای گردآوری دادهها از پرسشنامه اضطراب بک و افسردگی بکII استفاده شد. گروه آزمایشی تحت درمان گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی، طی 8 جلسه 120 دقیقه ای قرار گرفت و گروه گواه هیچگونه درمانی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پسآزمون وپیگیری نمره‌های افسردگی و اضطراب در افراد گروه آزمایشی بعد از مداخله به طور معنیداری کاهش یافته است. بنابراین، نتایج این پژوهش بر اهمیت کاربرد این مداخله دردرمان افسردگی و اضطراب مادران کودکان اختلال طیف اتیسم و ارائه افقهای جدید در مداخلات بالینی این افراد تاکید دارد.
سیمین غلامرضایی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ یداله زرگر؛ ایران داودی؛ سودابه بساک نژاد
دوره 21، شماره 1 ، تیر 1393، ، صفحه 33-54
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر روان درمانی بین فردی بر عملکرد روانی – اجتماعی و مؤلفه‌های اختلال خوردن در دانشجویان دختر دانشگاه لرستان بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. نمونهگیری در این پژوهش طی دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول تعداد 641 دانشجوی دختر از میان دانشکده‌های مختلف دانشگاه لرستان ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر روان درمانی بین فردی بر عملکرد روانی – اجتماعی و مؤلفه‌های اختلال خوردن در دانشجویان دختر دانشگاه لرستان بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. نمونهگیری در این پژوهش طی دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول تعداد 641 دانشجوی دختر از میان دانشکده‌های مختلف دانشگاه لرستان به صورت تصادفی مرحله‌ای انتخاب شدند. در مرحله بعد 32 دانشجو بر اساس ملاک شمول نمره 20 و بالاتر در پرسشنامه نگرش‌های خوردن به طور تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی به گروه آزمایش و گروه گواه گمارده شدند. در این پژوهش به منظور سنجش مؤلفه‌های اختلال خوردن از آزمون نگرش خوردن و برای سنجش عملکرد روانی- اجتماعی از پرسشنامه ارزیابی آسیب بالینی استفاده شد. در مورد گروه آزمایش مداخله درمانی شامل 14 جلسه درمان بین فردی بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان داد بین دو گروه از لحاظ عملکرد روانی – اجتماعی و مؤلفه‌های اختلال خوردن تفاوت معنیداری به نفع گروه آزمایش وجود دارد. بنابراین می‌توان بیان داشت درمان بین فردی در بهبود عملکرد روانی – اجتماعی و کاهش مؤلفه‌های اختلال خوردن دانشجویان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه مؤثر بوده است.
